Historia spółdzielni w Polsce
Historia spółdzielni mieszkaniowych w Polsce ma swój początek w latach 90 XIX wieku. Pierwsza spółdzielnia o nazwie Towarzystwo Pomoc- Spółka Budowlana, powstała w Poznaniu. W kolejnych latach zostały utworzone spółdzielnie w Krakowie, Gnieźnie, Inowrocławiu czy Lesznie, jednak niewątpliwie największe znaczenie miała utworzona w roku 1920 Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa. W okresie dwudziestolecia międzywojennego występowały dwa rodzaje spółdzielni mieszkaniowych: własnościowe oraz lokatorskie. Różniły się one przede wszystkim formą własności, ale także rozmiarem lokali oraz infrastrukturą. W październiku 1920 roku została uchwalona Ustawa o Spółdzielniach mieszkaniowych, która określała obowiązki oraz zasady funkcjonowania spółdzielni, z których wiele nadal obowiązuje. Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej spółdzielnie zrzeszały około 10 000 członków. Najgorszym okresem dla spółdzielni mieszkaniowych był okres powojenny, ze 192 spółdzielni pozostały jedynie 73. Spółdzielnie nie miały praw do zarządzania mieszkaniami spółdzielczymi, nie mogły także zaciągać kredytów i kupować materiałów w hurtowych cenach. Przełom nastąpił w 1956 roku, kiedy powstał Spółdzielczy Fundusz Budowlany, Społeczne Przedsiębiorstwo Budowlane oraz Bank Spółdzielczy. Wtedy też zmieniła się polityka państwa w stosunku do spółdzielni mieszkaniowych. Ustalono zasady budowy oraz normy powierzchni mieszkań. Wprowadzono szereg rozwiązań, które ułatwiały funkcjonowanie spółdzielni i doprowadziły do ich rozwoju. W związku z tym pod koniec lat 60 liczba spółdzielni mieszkaniowych w Polsce wzrosła do 1130, stale się zwiększając. Obecnie jest ich ponad 3500.
Historia naszej Spółdzielni
Międzyzakładowa Spółdzielnia Mieszkaniowa „Budowlani” w Warszawie została powołana do życia przez zebranie założycielskie w dniu 17.02.1984 roku. Od początku podstawowym i jedynym celem istnienia, było zaspakajanie potrzeb mieszkaniowych pracowników kombinatów i przedsiębiorstw budownictwa mieszkaniowego, będących jednocześnie członkami prawnymi Spółdzielni.
Pierwsze własne mieszkania oddano do użytku w roku 1989 na os. Tarchomin, w budynkach przy ul. Erazma z Zakroczymia 16,18 i 20 (razem 230 lokali).
W roku 1990 na os. Bródno oddano także do użytku 187 mieszkań przy ul. Bolesławickiej 10/12 a w 1992 roku 27 mieszkań przy ul. Siedzibnej 6.
W wyniku przemian społeczno ustrojowych i zlikwidowania kredytów mieszkaniowych na preferencyjnych warunkach od Państwa, nowo wznoszony w 1993 roku budynek przy ul. Erazma z Zakroczymia 12 nie znalazł chętnych spośród członków Spółdzielni, którzy mogliby sfinansować koszty budowy mieszkania na warunkach wolnorynkowych. Dlatego też podjęta została decyzja o umożliwieniu przystąpienia do Spółdzielni osób spoza członków oczekujących w M.S.M. „Budowlani”. Od tego momentu Spółdzielnia stała się otwartą, działającą na takich samych zasadach jak inne spółdzielnie.
W 1994 roku oddano do użytku kolejne 90 lokali mieszkalnych i 8 lokali usługowych w budynku przy ul. Erazma z Zakroczymia 12.
W roku 1995 rozpoczęto budowę osiedla Targówek VII przy ul. T. Korzona. Powstały trzy budynki o łącznej ilości 295 mieszkań i 23 lokali użytkowych.
Ostatnimi budynkami jakie zostały wybudowane w Spółdzielni są dwa budynki przy
ul. Myśliborskiej 115 (45 lokali mieszkalnych) z 2000 roku i Myśliborskiej 98 (74 lokali mieszkalnych i 4 lokale usługowe) z 2002 roku.
W sumie Spółdzielnia wybudowała na osiedlach Tarchomin, Bródno i Targówek 12 budynków, w których znajduję się 948 lokali mieszkalnych, 35 lokali użytkowych i dwa parkingi podziemne.
2,402 – wszystkie wizyty, 1 – dzisiejsze wizyty